Reklama

styloveM

 

Reklama

meble

 

Osób na stronie

Odwiedza nas 18 gości oraz 0 użytkowników.

Data i imieniny

Dzisiaj jest: 29 Marzec 2024    |    Imieniny obchodzą: Wiktoryna, Cyryl, Eustachy

Kurzelów w obiektywie

Spotkanie DKK w Kurzelowie

Październikowe spotkanie kurzelowskiego DKK odbyło się tym razem w nieco mniejszym gronie niż zazwyczaj. Tematem przewodnim były dwie pozycje: „Wołanie kukułki” Roberta Galbraith oraz „Skazana” Hannah Kent.

Wołanie kukułki” jest powieścią kryminalną autorstwa J.K Rowling napisaną pod pseudonimem Roberta Galbraitha. To klasyczny kryminał ze sprawą do rozwiązania przez prywatnego detektywa, jak na londyńską historię przypadło. Powieść została napisana niezwykle sprawnie i zgrabnie. Czyta się ją szybko i z dużym zaciekawieniem, co wynika z dynamicznie prowadzonej narracji przy jednoczesnym spokojnym tonie powieści. Intryga kryminalna zbudowana jest w sposób klasyczny i prosty. Pewnej śnieżnej nocy supermodelka Lula Landry spada z balkonu swojego mieszkania położonego w ekskluzywnej dzielnicy środkowego Londynu. Informacją o jej śmierci żyje cały tabloidowy świat. Policyjne śledztwo potwierdza, że mamy do czynienia z samobójstwem rozchwianej emocjonalnie gwiazdy. Zamyka sprawę, ucinając tym samym dziennikarskie spekulacje. Z tym nie może się jednak pogodzić brat ofiary i przedstawia swoje wątpliwości prywatnemu detektywowi Cormoranowi Straike’owi. Ten decyduje się zająć sprawą. Tak oto wkraczamy w gęsty świat książki Roberta Galbraitha.

Pozytywnym elementem powieści są z pewnością postacie literackie, poprowadzone wyraźnie i bogato pod względem psychologiczno-charakterologicznym oraz interesująco z punktu widzenia atrakcyjności czytelniczej. Bohaterowie są zróżnicowani, świetnie skonstruowani, przez co wydają się być prawdziwymi postaciami, każdy ma własną, skomplikowaną osobowość i każdym z nich targają inne pragnienia.

Wołanie kukułki” jest więc powieścią udaną i dobrze napisaną. Narracja językowa została dopracowana w szczegółach, zwłaszcza widoczne jest to w bogatym zestawie dialogów.

Warto przeczytać „Kukułkę” m.in. na tło obyczajowe. Opis życia londyńskich celebrytów i wyższych sfer jest absolutnie wspaniały. To książka wciągająca i intrygująca, niezależnie od spokoju narracji i dojrzałości świata przedstawionego, w którym czytelnik nie zazna prostej i szybkiej odpowiedzi na postawioną zagadkę kryminalną.

Druga książka „Skazana” Hannah Kent została oparta na faktach. Autorka pisząc ją korzystała ze zbiorów archiwalnych oraz opowieści miejscowych ludzi.

Agnes Magnusdóttir to autentyczna postać, która na stałe wpisała się w karty historii Islandii. Niestety nie znalazła się tam za sprawą chlubnych czynów, a sposobu, w jaki zginęła, Agnes była ostatnią kobietą w Islandii w 1829r. na której przeprowadzono wyrok śmierci. Jej tragiczne losy stały się inspiracją dla australijskiej pisarki Hannah Kent, która właśnie oparła swoją debiutancką książkę.

Główną bohaterkę poznajemy w symbolicznym momencie, kiedy już została uznana za wcielenie zła. Kent z dużą wrażliwością odsłania kolejne etapy odczłowieczania tytułowej skazanej. Odmawia się jej prawa do obrony, nikt nie słucha jej wersji wydarzeń, zapomina się o dostarczaniu kobiecie jedzenia i picia. Psychologiczna sytuacja się komplikuje. Okazuje się, że Agnes ma czekać na wykonanie wyroku, mieszkając ze zwykłą rodziną. Bohaterka już właściwie nie wierzy w swoje człowieczeństwo, a wybrana do mieszkania z nią rodzina czuje się ukarana i zagrożona. Mamy więc tutaj poczucie krzywdy, pogardę, nienawiść, ale też współczucie, zrozumienie, szacunek i przywiązanie. Czytelnik nie może liczyć na szczęśliwe zakończenie. Może jednak śledzić proces przemiany, dostrzec konsekwencje społecznego wykluczenia i wreszcie pojąć, że zło czasami przychodzi znikąd.

Zgłębiając się w tą opowieść dowiadujemy się wielu ciekawostek na temat warunków życia w islandzkich wioskach sprzed niemalże dwustu laty. Choć ciężko wyobrazić sobie suszony pęcherz barani rozciągnięty na oknie, czy też piece zasilane suszonym łajnem, to plastyczny obraz czasów staje się tak rzeczywisty, że aż namacalny.

Na szczególne uznanie zasługuje chłodny język oraz bardzo realistyczna narracja, dzięki której przenosimy się na północ Islandii. Czytając tą książkę słyszymy szum morza, okrzyki ptaków, czujemy też na ciele lodowaty wiatr oraz zapach przetworzonego mięsa.

Powieść nie obfituje w jakieś wielkie wydarzenia, narracja toczy się powoli i leniwie. Obrazu sytuacji dopełniają fragmenty dokumentów i listów dotyczących sprawy Agnes.

Autorka zauroczyła nas dojrzałością i lirycznością swojej powieści, której zamiarem było wyrażenie „mrocznej miłości do Islandii”.

Kolejne spotkanie DKK odbędzie się 26 listopada 2014r.

IMG 0596IMG 0599IMG 0600

Kontakt

Email : Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 
 kurzelow.pl

social