„Należy do najwybitniejszych przedstawicieli nauk ścisłych w epoce pokopernikowskiej na przestrzeni dwóch wieków od połowy XVI do ostatnich lat XVIII, tj. do czasów Marcina Poczobutta i Jana Śniadeckiego wraz ze Stanisławem Pudłowskim, Janem Heweliuszem i Adamem Adamandym Kochańskim, wyrażając najpełniej dążenia poznawcze w tym szczególnie trudnym i jałowym dla nauki polskiej okresie. Uosabia wysoką klasę kultury naukowej podbudowanej gruntownie wykształceniem i wiedzą humanistyczną. Jego myśl naukowa samodzielna i w dużym stopniu oryginalna, jakkolwiek nie we wszystkim wolna od przestarzałych nawyków i tradycji metodologicznych, wykazuje szerokie horyzonty badawcze i ścisłą łączność z rozwojem nauki europejskiej do której wnosi własny dorobek.”
Jezuita Grzegorz Knapski w napisanym przez siebie pierwszym wydaniu słownika, zaliczył go do najwybitniejszych przedstawicieli nauki polskiej w okresie pokopernikowskim na przestrzeni dwóch wieków, podkreślał jego erudycję, kulturę naukową charakteryzującą gruntowne wykształcenie, wiedzę humanistyczną. Nazwał Kurzelowitę „ozdobnym klejnotem” nauki polskiej.
Mowa oczywiście o wielkiej indywidualności, pierwszym biografie Mikołaja Kopernika, uczonym matematyku o wszechstronnych zainteresowaniach, który nie był znany z prawdziwego nazwiska przez ponad dwa wieki- kiedyś Joannes Broscius- dziś Jan Brożek.
Jan Brożek urodził się 1listopada 1585r. W Kurzelowie. Ojciec jego Jakub był rolnikiem i musiał mieć pewne wykształcenie , skoro syna Jana nauczył nie tylko czytania i pisania, lecz też początków geometrii. Jan jako chłopiec dobrze opanował łacinę w kurzelowskiej szkole kolegiackiej, później jako student w Krakowie, bez trudności słuchał wykładów prowadzonych w tym języku.
Korzystając ze stypendium ufundowanego przez ks. Jana Musceniusa w 1604r. Brożek bez egzaminu wstępnego przyjęty zostaje na Uniwersytet w Krakowie i rozpoczyna studia na Wydziale Filozoficznym. Studiuje matematykę i astronomię. Na młodego studenta wielki wpływ wywierał profesor Stanisław Jacobejus, pełniący wtedy funkcję urzędowego astrologa uczelni. Zdolności i zamiłowanie do matematyki pogłębiał u Brożka profesor Walenty Fontana. W marcu 1605 r. Brożek otrzymuje stopień bakałarza atrium, czyli nauk wyzwolonych. Od września 1606 r. Podejmuje pracę nauczycielską we Włocławku, posłany tam przez władzę uniwersytecką. W następnym roku był już nauczycielem w szkole parafialnej przy katedrze św. Jana w Krakowie.
Magisterium sztuk wyzwolonych i doktorat z filozofii otrzymał Brożek 22 marca 1610r. Uzyskany doktorat dał młodemu uczonemu z Kurzelowa prawo wykładania na Uniwersytecie w Krakowie teorii planet i elementów Euklidesa. W tym samym roku powstaje pierwsza rozprawa matematyczna, w której autor podaje rozwiązanie dwóch zadań z geometrii płaskiej.
W latach 1610-1612 Jan Brożek poznał i zaprzyjaźnił się z Belgiem Adrianem van Roomerem, który prowadził katedrę matematyki na Akademii w Zamościu. Dzięki tej znajomości Brożek poznał najnowsze zdobycze naukowe z algebry, nowe sposoby pierwiastkowania i potęgowania. Od grudnia 1611 r. Brożek jest nauczycielem w szkole parafialnej u Wszystkich Świętych w Krakowie i jednocześnie na uniwersytecie wykłada arytmetykę, astronomię sferyczną, podstawy wiedzy o wszechświecie.
C.D.N
Email : Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
kurzelow.pl